اثر گیاهان پوششی، کودهای آلی و شیمیایی بر خصوصیات کمی و کیفی گلرنگ (Carthamus tinctorius)

چکیده به منظور مطالعه بیوماس علف‌های هرز و برخی خصوصیات گلرنگ، در حضور گیاهان پوششی و تحت سیستم‌های کودی آزمایشی در سال زراعی 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل کاشت گیاهان پوششی شبدر قرمز، خلر، ماشک، گاودانه در کنار ردیف‌های گلرنگ و کشت گلرنگ در کرت‌های عاری (شاهد 1) و آلوده به علف‌های هرز (شاهد 2) به عنوان فاکتور اول و کاربرد کود دامی و سطوح مختلف کود شیمیایی (سیستم‌های کودی پرمصرف، متوسط مصرف، کم مصرف) به عنوان فاکتور دوم بودند. نتایج نشان داد که تعداد دانه در طبق تحت تأثیر سیستم کودی قرار گرفت، به طوری که با افزایش مصرف کود نیتروژن میزان آن افزایش یافت. همچنین کمترین میزان وزن هزار دانه در سیستم کودی کم مصرف بدست آمد. حداکثر عملکرد دانه (3431 کیلو گرم در هکتار) و عملکرد روغن (1030 کیلوگرم در هکتار) در تیمار فاقد گیاهان پوششی و در سطح پر مصرف کود شیمیایی بدست آمد. همچنین بیوماس علف‌های هرز تحت تأثیر ترکیب تیماری گیاهان پوششی و سیستم‌های کودی قرار گرفت. به طوری که گیاه پوششی ماشک در سیستم کودی کم مصرف ماده خشک پیچک، توق و قیاق را به ترتیب 36/74، 1/83 و 22/82 درصد در مقایسه با کشت خالص گلرنگ (بدون وجین علف‌های هرز) تحت سیستم کودی پرمصرف، کاهش داد. به طور کلی، کاشت گیاهان پوششی ماشک و گاودانه در کنار ردیف‌های گلرنگ بیشترین تأثیر مثبت در سرکوب و کاهش بیوماس علف‌های هرز را داشتند.